geriye kalanlar..

ve calismali hafta biter..

elimiZde bir adet sesi olmayan ve postta bekleyen 25 saniyelik trailer (ki icime sindi cok, hatta bir adet de sure sinirlamasi olmayan -artik ne bicimse- director's cut versiyonu bile yapacagim sanirim), cok yorulmus 9 adet animasyon ogrencisi ve yapacak bir seyi kalmadi diye bosluga dusmuZ bir oZlem kaldi..

bosluga dusen oZlem napar? sacmalar tabii ki de..

soyle ki, simdi okuldan sikildim ettim filan diye soyleniyo olmamin nedenini buldum sanirim.. her seyle ayni anda ilgilenemiyorum sanki..

-- dikkat: oZlem kendisiyle celisiyor --

her seyle ayni anda ilgilenememekten kasit her seye ayni oZeni dikkati gosteremiyo olmam. yani ayni anda hem fragmani cekeyim, evde kukla calisayim, diger yandan da sacma sapan ciZim odevleriyle ugrasayim filan olmuyo gibi.. o yuZden "bana ne uf ders mers saksi gibi oturuyom anlamiyom Zaten" siZlanmasi..

ote yandan "her seyi ayni anda yapcam ben, hem illustrasyoncu olcam hem film cekcem hem kukla oynatcam hem site yapcam bana ne bana ne" simarikligi calisiyodu bi sekilde.. 

-- kendisiyle celisen oZlem bir sonuca variyor--

belki de sorun her seyi ayni anda yapamama degildir de, "ille de kendi istedigim seyleri yapcam, hem de ayni anda, hih!" durumudur.. bilemedim..

bu arada o deli soguklari gecti, tek kaZakli yasantima donmus olmaktan dolayi pek memnunum..

ha bi de, buyuyunce evinde yemek daveti verdiginde "aa cikarmayin ayakkabilari hic, gecin gecin" diyerek evinde misafirlerini ayakkabilariyla agirlayan ama normalde evde ayakkabisiZ dolasan, biraZ daha buyuyunce de bembeyaZ ama saglikli gorunen saclara sahip, muhtemelen goZluklu ve goZ kenarlarindaki kirisikliklarla gurur duyan kadinlardan olmak istedigime karar verdim..