yolculuk

efenim persembe gecesi filmova skola Zlin mensuplarinin duZenledigi sacma sapan bir partiye (ki partinin sacamaligindan bashetmek gerekirse.. aslinda hic gerekmeZ, valla. ama tek bir seyi anlatmak istiyorum. partiye gelen herkesten bir sise icki getirmesini istiyorlardi. benim de evde yarim siseden biraZ faZla raki vardi. dedim daha otantik icki mi olur. velhasil gecenin ilerleyen saatlerinde biri icmek istedi. koydum viski bardagindan hallice bi su bardagina, "uuuu magiiicc" nidalariyla da suyunu ekledim. icti biZimki. "iyy cok cikinn, cok aci buu" diyerek buZdolabindaki enerji iceceklerine yoneldi. bi 5-10 dakika ugrasip engelledim. fakat ben oradan ayrildiktan sonra bu dokmus rakisini buyuk bi bardaga, ustune de enerji icecegini. marifet gibi gelip gosteriyo bak naptim ben diye.. aferin dedim.. ne denir ki baska..) katilmak suretiyle cuma sabahi 7'de uyanabilmis ve bu vesileyle de ucagi kacirmistim. yaklasik bir saatlik bir taksi yolculugu ve taksiciye verdigim 1000kusur krondan sonra otrokovice'ye ulasmis ve bir bucuk saat boyunca tren bekleyecek oldugumunun bilgisiyle ferahlamistim. istasyon, gar, havaalani filan gibi yerlerde beklemekten daha fena bisey de yokmus bu arada, iyice kaniksadim boylece. neyse efenim, otrokovice-breclav arasi yolculugu da sag saglim atlattiktan sonra, breclav tren istasyonu icin ongorulmus olan bir bucuk saatlik bekleme macerasindan sonra bir sekilde viyana'ya ordan da havaalanina vardim. tabi dertler bitmiyor. degisen ucak 18:00'de, havaalanina varis saatim ise 14:00. thy'nin standi bile yok daha ortada, elimde kocaman bavul filan.. neyse orda da gecti Zaman bi sekilde. sonrasinda nihayet ver elini istanbul. tabi ucak degisimi sancili olmaZsa olmaZ bi is oldugu icin o geceki 23:50 iZmir ucagina yer yokmus pek tabii ki, degisen aktarma biletini sonraki sabah 07:00 icin verdiler. 21:30'da varmis oldugum istanbul'da da belirsiZliklerle dolu iki saat bekleyisin ve kostur kosturun ardindan 23:50 ucagindan yer bulundu. sabah 08:00de baslayan yolculuk da 17bucuk saatin sonunda nihayete ermis oldu.. ve yataga yattigimda yanima gelip benimle birlikte uyumaya baslayan bandit bey tum yorgunlugu, siniri stresi alip goturdu resmen.. bu huZur icin bile degermis onca eZiyete..

uyari: tam bu noktadan itibaren Zlin guncesi yerini iZmir guncesi'ne birakacak gibi.. bakalim..

bugfix

o kendimi kaybettigim alisveris gununde asil amacim namesti miru denen sehir meydaninda gordugum ikinci el dukkanina gitmekti aslinda.. bir ay kadar once gormustum, cok eminim. ama iste bi turlu firsat olmamisti filan gidememistim. hah dedim sahane Zamanlama.. ama bugfix olmus.. sanki hic varolmamis gibi bombostu yeri.. dun de arkadaslarla bulusmak icin o civarlarda yururken bi baska ikinci el dukkani gordum. aha dedim tamam yarin kesin gitcem. bugun okuldan cikip hedefe dogru ilerlerken meydanin panayir yerine dondugunu gordum. aslinda cok ilginc. hemen her gun bi aktivite bi konser bi bisey oluyodu o meydanda. sonra kis geldi diye heralde sahneyi kaldirmislardi filan. bugun de noel paZari gibi bisey kurulmus, hoparlorlerden noel ilahisi tadinda sarkilar, 'gingerbread' kurabiyeleri, agaclar sunlar bunlar filan. ilk yarim saat kirkbes dakika yine buyulenmis gibi dolanip durdum. neyse ki hakim olabildim bu sefer kendime; bi kavanoZ peynir (peynir tursusu olmasindan supheleniyorum ama nasolsa hediye olcak diye rahatim da sanki bi yandan.. karisik duygular icindeyim aslinda) bi tane de bardakla kurtuldum. ama ilgincti cok. 2 saat kucucuk meydanda nasi gecti anlamadim bile. bi de kalabalik. dev bramburkymi yerken agac secen teyZeleri iZledim, sicak visne sarabi icen insanlar, meydandaki cani calan cocuklar yaslilar, noel ruhu filan falan derken, vallahi christmas town'a dusen jack gibi hissettim kendimi. ah bi de kar yagsaydi..

anafikir: noel Zamani ikinci el dukkanina gidilemiyo bu memlekette.. hep bi engeller biseyler.. neyse artik.

cek sigarasi

bir suredir deginmek istedigim bir konuydu bu. nedir, sigara oldurur. turkiyedeki sigaralar olduruyor. kesin olduruyor yani. gorunen o ki, ingiliZce konusulan ulkelerdeki sigaralar da yine olduruyor.. kesin.

bir de cek sigaralarina bakalim.. "koureni muze zabijet". yani "sigara oldurebilir", ya da "smoking can kill". oyle bi kesinlik filan yok. sigara oldurebilir, ama ote yandan mesela araba da oldurebilir ama tabi ikisi de oldurmeyebilir, rahat olun gibi bir durum var..
alkollerini ve tutunlerini seviyo bu cek milleti, yapacak bisey yok..

alisveris..

biraZ once alisveristen dondum. utanctan uZun sure posetleri bile bosaltamadim. demin ama bu konuyla yuZlesmem gerektigine ikna oldum bir sekilde..

ya ne oldu bana anlamadim, o kadar sinirliyim ki. 2 saat suren alisveris maceram boyunca her dukkandan ciktigimda "salak miyim ben niye aldim bunca seyi, napcam ki bunlari ben" diye soylenip durdum. ama yeni bir dukkanda yine bir aklimi kaybetme durumu, cikista farkina varma falan. hakikaten bi ara korktum icimden alisveris canavari cikip her seyi satin alcak diye. 

misal su asagidaki sacma kucuk seyleri ilk girdigim dukkandan aldim. niye? o kadar fikrim yok ki.. gerci "animasyon, kukla, film, guZel seyler bunlar" konulu bi kendimi kandirma yasayabiliyorum kendileriyle ilgili. aslinda o dukkana hic gitmeyecektim, kendimden geciyorum adeta, goZum donuyo orda.. boyle kirtasiye gibi yerlerde hep oyle olur Zaten bana. asla ihtiyacim olmayan/olmayacak seyleri hemen o an almaZsam adeta ince hastaliga tutulup olecegimi soyleyen bi ses beliriyo icimde.. olmek istemedigim icin de aliyorum galiba ne bileyim. bi de bu sefer cisimi yapip cikmistim evden Zamanim da bol oldu.. ya bu cis meselesi buyuk reZillik aslinda. ilk alex goturmustu o dukkana beni. ben yine kendimden geciyordum tam hatta bi miktar gectim bile ama bi cisim geldi bi cisim geldi. aniden bi de, patladim patlicam. "tuvalet var mi kullanabilir miyim" diyecek kadar bile cekce bilmiyorum bi de.. neyse alex neye ugradigini sasirarak annelik etti yolladi beni tuvalete filan. ama annelige kaptirmis o ara cuZdanimi filan her seyimi de birakmistim giderken, daha faZla sapitmayayim diye o ana kadar toparlayabildiklerimin parasini odemis. oyle apar topar cikmistik dukkandan hemen. ama iste dedigim gibi bu sefer oyle olmadi. insan kucuk diye alir mi her seyi ya, bu kadar mi kendini bilmeZ..

neyse sonra ordan ciktim, baska dukkanlara bakmaya basladim. daha normal sartlarda bi kirtasiye buldum oraya dadandim. kucuk diye ajanda aldim ordan da.. diyecek soZ bulamiyorum kendime, aZ da kiZmadim ciktiktan sonra da neyse.. sonra bilmiyorum naptim bi cicekci hatirliyorum, tohum aldim bi suru. babama diye aldim ama eminim ki bilincaltim giZli giZli "eheee, bunlar da kucuk kii" diye dusunuyodu o sirada.. arada baska bi dukkan daha oldu mu gercekten bilmiyorum ama sonrasinda supermarkete gittigimi hatiliyorum. orda da yine sacma sapan bi alisveris.. su asagidakileri aldim ordan da kimin ne isine yariyacaksa.. ya bi de bundan sonrasi, daha dogrusu cicekciden itibaren sanirim hediye alayim gaZindaydim.. gerci simdi boyle afise etmem ne kadar dogru bilemiyorum ama.. neyse "noel bayrami" cikolatasi tadindaki seyi annanemlere diye dusunup aldim. ama cikolatadan yapilmis yilbasi agaci suslerini kime niye vercem o kadar fikrim yok ki.. en son ne Zaman agac susledim hatirlamiyorum bile..

kucukken kare legolari gumus rengi ya da benZer pariltili renklerdeki kagitlarla kaplayip kendim yapardim bir takim susleri, onu hatirladim simdi.. neyse..

en son oyuncakcidan cikarken 900kusur kronluk bir alisverisi onaylamak uZere pin tusluyodum.. oyuncakci ne ya.. deli miyim niye 80 ytl'den faZla para harciyorum oyuncakcida?!

ya en son paZardan gecerken o sacma balkabaklarindan aldim, koca paZarda 3 tane vardi sade. mevsimi mi gecti noldu bilmiyorum, hepsini aldim. biraZ da mandalina aldim.

bi garip burdakiler, mandalina yediklerini hic gormedim. ama portakali mandalina gibi soyup yiyolar, hic bicak catal kullanayim gibi bi kaygi yok..

bir de alisverise 9:28 otobusunu kullanarak gittim.. otobusteki en genc insan en aZ 60-65 yasindaydi.. ve baya da doluydu otobus.. hepimiZin elinde kolunda paZar cantalari tin tin gittik sehre.. muhtemelen donuste de ayni ekip olacaktik otobuste ama hem posetlerim cok agirdi, hem o saatteki otobus beni evimin uZaginda birakacakti (ya evet bi de boyle bi durum var, 33 ise otobus numarasi 2 durak yurumek gerekiyo eve kadar, 33w ise birakiyo evin onundeki duraga.. ilk Zamanlar aZ kiZmadi soforler bana, anlamiyorum bi de ne diyolar bos bakiyorum filan), hem de "aa hala cebimde para kalmis accik, olmadi simdi" dedigim icin sanirim taksiyle dondum..

boyle hakikaten "sapsal misin napiyosun be" diye tokat atasim geliyo baZen kendime..

ha ama her seye ragmen, biblolarla ilgili kafam halen calisiyo. yani o suur kaybetbe durumu olmuyo neyse ki. bir iki bakip "sirin ama kimin ne isine yarar ki, biblo iste. delirmedim daha o kadar" diyip yerine koyabiliyorum..

aklima gelmisken..

deniz hanim'in [ki bi blogu biseyi olsaydi da link verseydik diye o kadar da direttik ama, olmayinca olmuyo demek ;)] koltugun ne renk sorusu uZerine bu konuya deginmem gerektigini fark ettim.. en aZindan bir gun alex hanim'in provokasyonlarina dayanamayip o korkunc ortuleri kuklaya sac kendime ceket yapmak gibi sacma amaclar ugruna parcalamadan once kendilerinden bahsetmem gerekiyordu..

gerci kabul ediyorum, nisbi anlamda daha iyiler ama ne bileyim.. boyle tuylu muylu seylere hic isinamamisimdir, ondan belki..

bi de takim olmalari sanirim iyice tuZ biber oluyor.. boyle islevsiZ aile gibi..

kendime not: tripod al, sonra tepeden tirnaga buram buram 70ler kokan ev igrenc renklerle 80lere donusmesin.. ya da flasi sevmeyi ogren.. bilemedim simdi ama yap iste bisey. bu ne reZillik.!

home sweet home!

bu yaZiyi huZurlu, sicak, rahat, boyle ohhh diye evimden hem de "legal" olarak yaZiyor oldugum icin ne kadar mutluyum anlatamam.. sonunda baglandi internetim. hem de o kadar cabuk oldu ki anlayamadim bile..

ama daha oncesinde kablonun eve getirilis surecini anlatmak istiyorum. efenim yine malum komunist donem aliskanligi olduguna inandigim bir sistemle baglamaya calistilar kabloyu ilk etapta. o da sokak kapisinin ustunde duran sadece sigortaymis gibi gorunen fakat aslinda elektriktir, telefondur, kapi Zilidir filan gibi her seyi bir araya toplayan ve butun bunlari duvarlarin icinden gecen hortumlari kullanarak (evet hakikaten bu kisim pek acayip) yapan kutu ve onun hortumlari araciligiyla baglamakti.. fakat hortumda bi tikaniklik mi ne vardi bi sure ugrasip beceremeyince evrensel yontem olan duvar delmeye gectiler. turkiye'de nedir, adam gelir deler duvari haldur huldur. sonra da siva mi dokulmus duvar mi yikilmis umrunda olmadan ceker gider, biZe de duvar boyamak olsun insaat temiZligi yapmak olsun bir takim garip isler kalir. ki olur, benim normalim bu.. efendim bu cek milleti oyle degilmis meger. adam deldi duvari, gecirdi kabloyu. sonra once evi supurdu temiZledi, ardindan apartmani. yetmedi bi de duvarin asinan kismina siva yapti filan. bi acayip..

velhasil sonrasinda gelen "internet baglayicisi"nin isi ise, ethernet kablosunu bilgisayara takip ip ayarlarini degistirip gitmek oldu.. bu kadar. ne bi sifre, ne bi modem, ne baska bisey..

su aZ once yaZdiklarimi yollamadan once okumamaya karar verdim bu arada tam bu noktada.. Zira heyecan ve sevinc karisinca oZlem sacmaliyo, biliyoruZ.. 

karistirmamak laZim tabi, carpiyo..

sasiriyorum mutemadiyen..

sonunda fotografli yaZilara donuyorum.. efenim su asagidaki pencere komunist donemin vaZgecilmeZ tasarimlarindan biriymis.. halen hayret ediyorum donerek acilan pencereye..

bu da petra hanim'in dev sarap sisesi.. 1bucuk hatta 3 litrelik sarap siseleri gormuslugumuZ vardi ama boylesine "buyuk" goruneniyle ilk defa karsilasiyorum.. ustelik sadece 1,5 litre.. tuhaf memleket iste, yapacak bir sey yok..

geriye kalanlar..

ve calismali hafta biter..

elimiZde bir adet sesi olmayan ve postta bekleyen 25 saniyelik trailer (ki icime sindi cok, hatta bir adet de sure sinirlamasi olmayan -artik ne bicimse- director's cut versiyonu bile yapacagim sanirim), cok yorulmus 9 adet animasyon ogrencisi ve yapacak bir seyi kalmadi diye bosluga dusmuZ bir oZlem kaldi..

bosluga dusen oZlem napar? sacmalar tabii ki de..

soyle ki, simdi okuldan sikildim ettim filan diye soyleniyo olmamin nedenini buldum sanirim.. her seyle ayni anda ilgilenemiyorum sanki..

-- dikkat: oZlem kendisiyle celisiyor --

her seyle ayni anda ilgilenememekten kasit her seye ayni oZeni dikkati gosteremiyo olmam. yani ayni anda hem fragmani cekeyim, evde kukla calisayim, diger yandan da sacma sapan ciZim odevleriyle ugrasayim filan olmuyo gibi.. o yuZden "bana ne uf ders mers saksi gibi oturuyom anlamiyom Zaten" siZlanmasi..

ote yandan "her seyi ayni anda yapcam ben, hem illustrasyoncu olcam hem film cekcem hem kukla oynatcam hem site yapcam bana ne bana ne" simarikligi calisiyodu bi sekilde.. 

-- kendisiyle celisen oZlem bir sonuca variyor--

belki de sorun her seyi ayni anda yapamama degildir de, "ille de kendi istedigim seyleri yapcam, hem de ayni anda, hih!" durumudur.. bilemedim..

bu arada o deli soguklari gecti, tek kaZakli yasantima donmus olmaktan dolayi pek memnunum..

ha bi de, buyuyunce evinde yemek daveti verdiginde "aa cikarmayin ayakkabilari hic, gecin gecin" diyerek evinde misafirlerini ayakkabilariyla agirlayan ama normalde evde ayakkabisiZ dolasan, biraZ daha buyuyunce de bembeyaZ ama saglikli gorunen saclara sahip, muhtemelen goZluklu ve goZ kenarlarindaki kirisikliklarla gurur duyan kadinlardan olmak istedigime karar verdim..